حصارهای بسته فکری، ساده انگاری های ی و خود بینی های فردی دولت نتیجه اش برجامی شد که منشاء آن دیپلماسی لبخند و ذلت بود مسئولان دولت اگر برای مردم عزت و سربلندی می خواستند باید خود عزت می داشتند تا بدانند به مردم چه چیزی می خواهند بدهند، این مسئولان نوکیسه دولت اگر می خواستند به مردم خدمت کنند باید معنی خدمت به مردم را می شناختند تا بدانند چگونه باید به مردم خدمت کرد، ولی و اکثریت مسئولان دولت اش نه معنی عزت را چشیده اند و نه معنی خدمت را درک کرده اند این دولت نه می تواند دیپلماسی انقلابی را درک کنند و نه دیپلماسی تکنوکراتی را بلد است فقط ادای میمون های مقلد تکنوکرات ها را در می آورد برای همین هم بود که برجام میدان باخت عقلانیت، درایت و دیانت این دولت شد.
آمریکائیان با نیرنگ زنده اند آنها همیشه ادله هایشان سست نظراتشان پر از شُبهه و تمَرُدشان خیانت کارانه است آنان قومی ناباور هستند و در کینه توزی یگانه عالم اند از همین رو زبان قاطعِ یک تمدار انقلابی برای مذاکرات با آنها لازم بود، چون انقلابی گری به نوعی یک دشمن شناسی است که در برابر دشمن معنا می یابد.
آقای و هم فکران بی کفایت تر از خودش اگر کمی حکمت قاطی دیانتشان می کردند دچار عارضه بد فهمی نمی شدند اینک برجام و دنبالهِ نکبت بار آن نزد مردم ایران فقط مرگ دولت تدبیر را تداعی می کند چون دولت در برجام همه تحریم های بالفعل آمریکائیان را بالقوه کرد، برجام طعمه تله ای شد که آمریکائیان برای دولت تدارک دیده بودند چون دولت هر چقدر بیشتر به تار و پود برجام دست می زند بیشتر زخمی می شود.
و امان از گناه دیروز دولت که عذاب امروز ملت شده
چون اکنون هیچ چیزی از برجام بدتر نیست جز دنباله آن و هیچ چیز از برجام خوب تر نیست
جز تجربه گرفتن از آن، ما هیچ خیری از وعده های برجام که شنیدنش بزرگتر از خود آن
است ندیدیم و هیچ خیری هم از تعهدات برجام که دیدنش کوچکتر از شنیدن آن است نخواهیم
دید پس باید بسنده کنیم به هر چیزی که از برجام عیان است و خبر یافتن از خیانت هائی
که در پس پرده برجام پنهان است و بهتر است تا دیر نشده دولت ذلت پذیر سیفون
وعده های برجام را بکشد و در عوض بر انجام وعده های شش ساله غیر برجامی اش بیفزاید.
[ادامه مطلب را در اینجا بخوانید .]
درباره این سایت